Bir Cansu Dalgası,

 Bugün, sıradan bir günün içinde sıradışı bir düşünceye takıldım. Hayal kurarken bile ne kadar sınırlı düşündüğümüzü fark ettim. İnsan zihni aslında sonsuz ihtimali barındırıyorken, biz hayallerimizi küçücük kutulara sığdırıyoruz. Çevremiz, geçmiş deneyimlerimiz, yaşadıklarımız... Hepsi hayallerimizin sınırlarını belirleyen görünmez duvarlar haline geliyor. Oysa insan hayallerinde özgür olmayacaksa ne zaman özgür hissedecek ki? Belki de hayal kurmak, evrene mesaj göndermenin en saf hâlidir; insan neyin hayalini kurarsa sanki evren onu gerçekleştirmek için zamanını kolluyor.  Bazen sadece doğru zaman, doğru insan, doğru yer ve doğru fırsat bekleniyor gibi geliyor bana. Belki de bu yüzden hayal kurmak bana gökyüzünü hatırlatıyor. Çünkü gökyüzüne bakarken kendimi evimde gibi hissediyorum; uçsuz bucaksız, hiçbir sınıra sığmayan bir ev. Küçükken yıldızları izlerken göz yanılsamalarını yıldız kayması sanır, hemen dilek dilerdim. Hatta kendimce gözümün gördüğü en büyük yıldızı seçer,...

 Uzun ve yorucu bir iş temposunun ardından, nihayet bilgisayarımın başına geçip sana yazabiliyorum. Nereden başlamalıyım diye düşündüm, galiba önce beni en mutlu eden anlardan başlamak en güzeli olacak. Kardeşimle küçük bir kaçamak yaparak kendimizi İzmir yollarında bulduk. On saat süren uzun bir otobüs yolculuğunun ardından, nihayet nefes aldığım şehre ayak basabildim. “Nefes aldım” derken, bunu elbette manevi anlamda söylüyorum; çünkü İzmir’in sıcağı ve nemi yüzünden fiziksel anlamda nefes almak pek de kolay değildi . 😊 İlk gün kardeşimle konaklayacağımız yeri bulduktan sonra rotamızı Şirince’ye çevirdik. Şaraplarıyla ünlü bu yerde, farklı tatları denedik. Ankara’da sokakta patates-soğan satılır gibi şarap satıldığını görmeye alışık olmadığımız için bana oldukça ilginç gelmişti. Üstelik fiyatlar da düşündüğümden çok daha uygundu. Gittiğimiz her dükkânda ise mutlaka büyük bir Atatürk posteri veya sözü vardı. O kadar hoşuma gitti ki içimden “Keşke Ankara’da da aynı şekilde olsa”...

 Dolu doluu geldimm sanaa Bu hayatı bu aralar ne kadar dolu dolu yaşıyorum böyle bende şaşırır oldum kendime :) Dünden önceki  gün kırıkkaleye arkadaşımın yanına gittim dolu bir gün geçirdikten sonra bugün apar topar Ankara’ya dönüp İzmir’e gidiyoruumm 😍 Bekleee İzmiiirr benn gellliiiyoooruummm Kardeşimle güzel bir tatil yapmaya tekrar geliyoruuumm 😇❤️ Evin yolunu unutmuşuz  annem öyle diyor  Esmerleştim iyice yandııımm yandııımm Bacaklarım kollarım renk değiştirdi 🤣 Neyse neysee  detaylar gelincee :))

Doğum günümden beri bu sayfayı açıp uzun uzun yazamadım. İş temposu, tatil derken nasıl bugüne geldik hiç anlamadım. Uzun zamandır içimde bir İzmir sevdası vardı. Ama bir türlü gitmek nasip olmamıştı. Derken doğum günümde, arkadaşımla birlikte bir tur ayarladık ve sonunda yollara düştük. İlk gün; Denizli, Pamukkale Travertenleri, Hierapolis Antik Kenti, Salda Gölü ve Lavanta Bahçeleri derken, dolu dolu geçen harika bir gün yaşadık. Her şeyden, herkesten uzaklaşmak o kadar iyi geldi ki… Herkesi geride bırakmaya ne kadar ihtiyacım olduğunu orada fark ettim. Hiçbir şey düşünmemek, sadece gülmek, sadece “o anın” tadını çıkarmak... Meğer ne büyük bir lüksmüş. Günün sonunda yorgunluktan bitap düşmüş bir halde Denizli’deki otelimize yerleştik. Otelin en güzel yanı mı? Tabii ki klima! Allah’ım, nasıl bir nimettir o... Söküp eve götüresim geldi. Duş alıp yemek yedikten sonra sabaha kadar deliksiz bir uyku çektim. Ertesi sabah hazırlanıp kahvaltımızı yaptık, tekrar yollara düştük. Ama hâlâ uyku...

Ait olmadığın yerde durmak, ruhuna yük bindirir. Hayatın birçok döneminde kendimize ait hissetmediğimiz ortamlarda bulunurken yakalarız. Kalabalıkların içinde yalnız hissederiz. Yanımızdaki insanlar güleri, konuşur, ilgilenir gibi görünür ama içten içe bir şeylerin eksik olduğunu biliriz çünkü ait olmadığın bir yerde en yüksek ses bile seni duyamaz, en yakın sandığın insan bile seni anlayamaz. İnsan bazen sırf yalnız kalmamak için ''ya giderse?'', ''ya beni sevmezse'' zaten kaç kişi kaldı ki hayatımda?'' diye düşünüp kendini zorla bir yerlere ait kılmaya çalışır ama kendine şunu sormalısın: Orada kalmak sana neye mal oluyor? Ait olmadığın yer ruhuna iyi gelmez. Seni küçültür bastırır, değersizleştirir. Sana ''fazla'' diyenler aslında kendi azlıklarını gizmeleye çalışanlardır. Bu yüzden bazen en büyük iyileşme  gitmeyi göze alabildiğinde başlar. Cesaret bazen sadece bir kapıyı kapatmakla ilgilidir. Hayatımızda herkes kalıcı olmak z...

 Kocamaaaaannn günaaaydııınnnn :))) Yoğunnn bir günün başlangıcındannn merhabalaaarrr :) Yarııınn bir yaş dahaa yaşlanıyorummm  heeey gidiii heeeyy :) Neyseee bugün Ankaradann kaçıyorum been önce İstanbullll Sonraa Denizliii Sonraaa İzmiiiirrrr Doğum günümdeee böyle bir hediye hiç beklemiyordummm detayları tatilden sonraaa kaçtım bennn :)