Ankara Sabahında İstanbul Rüzgarı

-


Günaydııııınnnn...
Bugün sabahın erken saatlerinde Ankara sokaklarında yürürken bir klarnet sesi çalındı kulağıma. Bir sokak müzisyeni, “İstanbul İstanbul Olalı”yı çalıyordu.  Duyduğum bu güzel şarkıyla benim de İstanbul özlemim yola çıktı. 

Herkes İstanbul’un trafiğinden, hayat pahalılığından, kalabalığından, hatta bir deprem bölgesi olmasından dem vururken…
Benim içimde bambaşka bir İstanbul var. Kalabalığın arasında kaybolmaktan huzur bulan, bir vapurun arka kısmında martılarla göz göze gelip simidini paylaşan, ada yolculuğunda içi içine sığmayan o Cansu var.
Eminönü’nde yediğim o balık ekmeğin tadı hala damağımda. Öyle sıradan bir balık ekmek değildi sanki Ankara'da hiç yememişim gibiydi :)  İçindeki balık değil sadece beni çeken tabi . O anın kokusu, denizin tuzu, kalabalığın uğultusu ve Galata Kulesi’ne uzaktan bakış… İşte hepsi birlikte damakta kalan bir İstanbul lezzeti... 
İstanbul’un bendeki yeri çok başka. Nedenini tam olarak bilemesem de huzur buluyorum orada.
 Belki de ruhumun ritmini o şehirle aynı tempoda bulduğum içindir.

Kimi şehirler vardır, seni sen eder… İstanbul, benim için öyle.
Bir şiir gibi, bazen hüzünlü bazen coşkulu…
Bir tablo gibi, kimi zaman gri kimi zaman capcanlı…
Ama her zaman eşsiz.

Ah İstanbul…
“İstanbul İstanbul olalı, böyle hüzün görmedi.”
Ama senin hüznün bile başka güzel..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Pazar Sabahı Hayallerin Peşinde

-
Bir pazar sabahı yollara düşmüşüm yine, hayallerimin peşinden koşmaya. İlk satırlarımı da bu hayallerin peşinden koştuğum sabahın yollarında, kulağımda Mor ve Ötesi – Bir Derdim Var şarkısıyla atıyorum işte. Koşa koşa yorulan ayaklarım, kalmayan gücümle, uykunun en tatlı saatlerinde kalktım… direniyorum. Bazen insan ne için yola çıktığını unutsa da, o ilk adımı atan kalbin titreyişi her şeyi hatırlatıyor. Bugün de öyle bir sabah. Gözlerim yarı kapalı, bedenim uykuyla savaşıyor ama ruhum uyanık, çünkü bir hayalin peşinden koşuyorum.  Çünkü bir şeyleri değiştirmek, dönüştürmek istiyorum. Hayat bir yolculuk, evet klişe… ama öyle. Ve ben bu yolculukta nereye varacağımı bilmiyorum, ama nereden başladığımı hiç unutmayacağım. 
Devamı

Kahveyle başlayan, umutla biten :)

-
Resim
Günaaydıııınnnlaar efeniiimmm , günaayyydııınnn :) Güne kahveyle başlayan, ama artık yorgunluğunu kahvenin bile alamadığı bir serüvenin içindeyim. Kahveyle aramda oluşan bağ, sigara ya da alkol bağımlılığına benziyor artık. Bu bir istek değil; düpedüz ihtiyaç. Laneet olsunnn :) Eskiden 3'ü 1 arada kahvelere şeker atarak başlardım güne. Bende neymişim be düpedüz şeker içiyormuşum . Şimdi ise sade ve acı kahvenin sıkı bir tiryakisiyim. Damak zevkim mi değişti, yoksa hayat bana kahvenin bile acısını sevdirdi mi, bilmiyorum.  Neyse, sabah sabah bu kadar uzun satırları sadece “kahve bağımlısıyım” demek için yazmadım aslında. Bugün güzel şeylerden konuşmak istiyorum. Biraz umut etmek, bu düzenin bir gün değişeceğine inanmak, yüzüme küçük de olsa bir tebessüm kondurmak istiyorum. Anlık ruh halim de  biraz karışık — tıpkı Spotify listelerim gibi. Bir Tuğkan şarkısı başlıyor o şarkıyı dinlerken hissettiklerimi yaşıyorum tekrardan  sonra  bir Naim Süleymanoğlu filminde yapı...
Devamı

Geçmişe özlem, geleceğe hasret…

-
Bugün bilgisayardaki eski fotoğraflarımla uzun uzun bakıştık. Her karede bir anı, her karede başka bir Cansu vardı. Her yıl, bir önceki yıldan daha hevesli, daha hayat dolu, küçük şeylerle mutlu olmayı bilen bir Cansu… Gözlerindeki o pırıltıyı gördüm. Ve birden içimden “Heey gidi günleer heey…” dedim. Ardından derin bir iç çekiş… Hani o meşhur video var ya, adam yayında bağırıyor: “Geri verin lan bana kaybolan yıllarımı!” İşte tam da o ses çınladı kulağımda. Gelecek gerçekten daha güzel günleri getirir mi, bilmiyorum. Ama bugün bir kez daha fark ettim: Geçmişin mutluluğunu, saf neşesini ne kadar çok özlemişim. Aslında özlediğim “geçmiş” değil sadece. Ben, yüzü gülen, hayat dolu olan, sevmeyi bilen… Küçücük şeylerle bile mutlu olabilen o eski Cansu’yu özledim. Bu yorgun, içi suskun, aynaya baktığında kendini tanımakta zorlanan Cansu’yu değil… Ben o içi ışık dolu Cansu’yu istiyorum. Onu geri istiyorum. Şimdi Müslüm Gürses’e bağlayıp, “Yıllar utansın!” diye haykırmak geliyor içimden. Düşü...
Devamı