Kahveyle başlayan, umutla biten :)

-

Günaaydıııınnnlaar efeniiimmm , günaayyydııınnn :)

Güne kahveyle başlayan, ama artık yorgunluğunu kahvenin bile alamadığı bir serüvenin içindeyim. Kahveyle aramda oluşan bağ, sigara ya da alkol bağımlılığına benziyor artık. Bu bir istek değil; düpedüz ihtiyaç. Laneet olsunnn :)

Eskiden 3'ü 1 arada kahvelere şeker atarak başlardım güne. Bende neymişim be düpedüz şeker içiyormuşum . Şimdi ise sade ve acı kahvenin sıkı bir tiryakisiyim. Damak zevkim mi değişti, yoksa hayat bana kahvenin bile acısını sevdirdi mi, bilmiyorum. 

Neyse, sabah sabah bu kadar uzun satırları sadece “kahve bağımlısıyım” demek için yazmadım aslında. Bugün güzel şeylerden konuşmak istiyorum. Biraz umut etmek, bu düzenin bir gün değişeceğine inanmak, yüzüme küçük de olsa bir tebessüm kondurmak istiyorum.

Anlık ruh halim de  biraz karışık — tıpkı Spotify listelerim gibi. Bir Tuğkan şarkısı başlıyor o şarkıyı dinlerken hissettiklerimi yaşıyorum tekrardan  sonra  bir Naim Süleymanoğlu filminde yapılmış şarkılar çalıyor kendimi onun gibi hissediyorum haha :) Ardından  “Çayır Biçiyorum Çayır” diye bir türkü başlıyor. İçimde ki her şeyi boşveren  gülüp eğlenen Cansu ortaya çıkıyor . Hahaha :) İkizler burcu da değilim ama niye böyleyim bilmiyorum.

Ama iyiyim, iyiyim... Korkmayın. :)

Bazen sadece yazmak istiyor insan. Ne hissettiğini tam tanımlayamasa da içindekileri dökmek istiyor. Belki okuyan birileri olur, “ben de böyleyim” der, bir nebze olsun iyi gelir. Belki de sadece ben okurum bu yazıyı ileride, “bak, ne hallermişim” diye bir gülümseme bırakır geçmişime.


Bugün kahvenin değil, umutların bağımlısı olalım. Hadiii Come onnn :)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Pazar Sabahı Hayallerin Peşinde

-
Bir pazar sabahı yollara düşmüşüm yine, hayallerimin peşinden koşmaya. İlk satırlarımı da bu hayallerin peşinden koştuğum sabahın yollarında, kulağımda Mor ve Ötesi – Bir Derdim Var şarkısıyla atıyorum işte. Koşa koşa yorulan ayaklarım, kalmayan gücümle, uykunun en tatlı saatlerinde kalktım… direniyorum. Bazen insan ne için yola çıktığını unutsa da, o ilk adımı atan kalbin titreyişi her şeyi hatırlatıyor. Bugün de öyle bir sabah. Gözlerim yarı kapalı, bedenim uykuyla savaşıyor ama ruhum uyanık, çünkü bir hayalin peşinden koşuyorum.  Çünkü bir şeyleri değiştirmek, dönüştürmek istiyorum. Hayat bir yolculuk, evet klişe… ama öyle. Ve ben bu yolculukta nereye varacağımı bilmiyorum, ama nereden başladığımı hiç unutmayacağım. 
Devamı

Geçmişe özlem, geleceğe hasret…

-
Bugün bilgisayardaki eski fotoğraflarımla uzun uzun bakıştık. Her karede bir anı, her karede başka bir Cansu vardı. Her yıl, bir önceki yıldan daha hevesli, daha hayat dolu, küçük şeylerle mutlu olmayı bilen bir Cansu… Gözlerindeki o pırıltıyı gördüm. Ve birden içimden “Heey gidi günleer heey…” dedim. Ardından derin bir iç çekiş… Hani o meşhur video var ya, adam yayında bağırıyor: “Geri verin lan bana kaybolan yıllarımı!” İşte tam da o ses çınladı kulağımda. Gelecek gerçekten daha güzel günleri getirir mi, bilmiyorum. Ama bugün bir kez daha fark ettim: Geçmişin mutluluğunu, saf neşesini ne kadar çok özlemişim. Aslında özlediğim “geçmiş” değil sadece. Ben, yüzü gülen, hayat dolu olan, sevmeyi bilen… Küçücük şeylerle bile mutlu olabilen o eski Cansu’yu özledim. Bu yorgun, içi suskun, aynaya baktığında kendini tanımakta zorlanan Cansu’yu değil… Ben o içi ışık dolu Cansu’yu istiyorum. Onu geri istiyorum. Şimdi Müslüm Gürses’e bağlayıp, “Yıllar utansın!” diye haykırmak geliyor içimden. Düşü...
Devamı