Ruhumun Rengi Bugün Kızıla Döndü

-


 Bugün nedensizce içimde bir kıpırtı vardı. Oturdum ve “neden olmasın?” deyip bir blog yazmak istedim. Kızıl oldum ben… yeniden, hem de tam istediğim gibi. Aynaya baktıkça “iyi mi oldu kötü mü oldu?” diye kendime soruyorum ama cevabı yok. Renk sanki bana küsmüş de sonra barışmışız gibi… Bir yandan yabancı geliyor, bir yandan “ben zaten böyleydim” dedirtiyor. Karmakarışık ama garip bir şekilde huzurlu. Ne olursa olsun, özlemişim kırmızı kafa olarak gezmeyi. Bu renk içimde bir şeyleri hep uyandırıyor.


Bugün içimde tuhaf bir enerji var. Böyle “bu sevdalar boşuna ley, bu sevdalar boşuna” diye içimden türküler geçiyor… Sanki biri halay mendilini önüme bıraksa, “hadi” dese, ortalarda fır dönecek gibiyim. Sebebi yok, açıklaması yok, ama içimde kıpır kıpır bir kalabalık dolaşıyor.


Oysa günüm çok sıradan geçiyor. Kendi hâlimde, sessiz sakin… Ama işte, içimde böyle ucu açık bir his var; ne neşeye benziyor ne hüzne. Arasında bir yerde sallanıyor. Belki de insan bazen sebepsizce dalgalanır; saçının rengi değişir, ruhunun rengi de ona eşlik eder.


Bilmiyorum… Belki kızıllığın verdiği özgürlük hissidir, belki de içimde bir yerlere sıkışmış eski bir beni yeniden çağırıyordur. Bugün böyleyim işte: sıradanlığın içinde kırmızı bir kıvılcım gibi.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Pazar Sabahı Hayallerin Peşinde

-
Bir pazar sabahı yollara düşmüşüm yine, hayallerimin peşinden koşmaya. İlk satırlarımı da bu hayallerin peşinden koştuğum sabahın yollarında, kulağımda Mor ve Ötesi – Bir Derdim Var şarkısıyla atıyorum işte. Koşa koşa yorulan ayaklarım, kalmayan gücümle, uykunun en tatlı saatlerinde kalktım… direniyorum. Bazen insan ne için yola çıktığını unutsa da, o ilk adımı atan kalbin titreyişi her şeyi hatırlatıyor. Bugün de öyle bir sabah. Gözlerim yarı kapalı, bedenim uykuyla savaşıyor ama ruhum uyanık, çünkü bir hayalin peşinden koşuyorum.  Çünkü bir şeyleri değiştirmek, dönüştürmek istiyorum. Hayat bir yolculuk, evet klişe… ama öyle. Ve ben bu yolculukta nereye varacağımı bilmiyorum, ama nereden başladığımı hiç unutmayacağım. 
Devamı

Hepimiz Biraz Vaka Değil Miyiz?

-
Resim
  Bazen öyle kitaplar vardır ki, kapağını açtığınız anda “Acaba ben de bir vaka mıyım?” diye düşünmeye başlarsınız. İşte Gary Small ve Gigi Vorgan’ın yazdığı Bir Psikiyatristin Gizli Defteri tam da böyle bir kitap. Normalde başkasının sırlarını okumak ayıp sayılır ama bu kitapta doktorun izniyle hastaların en sıra dışı, en garip, en “yok artık!” dedirtecek hikâyelerine göz atıyorsunuz. Kitap, ciddi bir psikiyatri dersi vermiyor; daha çok “akıl sağlığı nedir, nerede başlar nerede biter?” sorusunu akıcı bir dille düşündürüyor. Ama işin komik yanı şu: Okurken kendinizden parçalar buluyorsunuz. Mesela bir vaka obsesif bir şekilde her şeyi kontrol etme takıntısından bahsediyor. Ben de bir yandan kitabı okurken “Ojelerim kurudu mu, acaba sürdüğümde taşmış mı?” diye her sayfada tırnaklarıma bakıyorum. İşte tam bir vaka örneği! Kitabın en güzel yanı, psikiyatrinin soğuk laboratuvar havasını değil, hayatın içinden hikâyeleri anlatması. Hani hepimiz günlük hayatta “Ben deli miyim acaba?”...
Devamı

İzmir Rüyası ve Bir Doğum Günü Hatırası

-
Resim
Doğum günümden beri bu sayfayı açıp uzun uzun yazamadım. İş temposu, tatil derken nasıl bugüne geldik hiç anlamadım. Uzun zamandır içimde bir İzmir sevdası vardı. Ama bir türlü gitmek nasip olmamıştı. Derken doğum günümde, arkadaşımla birlikte bir tur ayarladık ve sonunda yollara düştük. İlk gün; Denizli, Pamukkale Travertenleri, Hierapolis Antik Kenti, Salda Gölü ve Lavanta Bahçeleri derken, dolu dolu geçen harika bir gün yaşadık. Her şeyden, herkesten uzaklaşmak o kadar iyi geldi ki… Herkesi geride bırakmaya ne kadar ihtiyacım olduğunu orada fark ettim. Hiçbir şey düşünmemek, sadece gülmek, sadece “o anın” tadını çıkarmak... Meğer ne büyük bir lüksmüş. Günün sonunda yorgunluktan bitap düşmüş bir halde Denizli’deki otelimize yerleştik. Otelin en güzel yanı mı? Tabii ki klima! Allah’ım, nasıl bir nimettir o... Söküp eve götüresim geldi. Duş alıp yemek yedikten sonra sabaha kadar deliksiz bir uyku çektim. Ertesi sabah hazırlanıp kahvaltımızı yaptık, tekrar yollara düştük. Ama hâlâ uyku...
Devamı